مقدمه:
موسيقي يكي از هدفهاي زيباست كه از ابتداي خلقت در نهاد طبيعت مستور بوده . آهنگ مرغان خوش نوا، وزش باد و حركت برگ درختان، لغزش آب جويباران و ريزش آبشارها موسيقي ابتدائي بشر و اولين آموزگار انسان در آموختن اين هنر بوده است.
موسيقي زباني است كه انسان به ياري آن مي تواند كما بيش آنچه رادر ضمير مكنون و مكتوم خويش دارد به ميان آورد.
از سوي ديگر موسيقي وسيله اي است كه يك موسيقيدان ( خلاق موسيقي ) بسته به احساس، دانسته هاي عمومي، جهان بيني و انسانيت خويش از آنچه كه نزد استادان خود فرا گرفته و خود نيز آنها را به تجربة عملي گذارده، بهره گرفته و مكنونات قلبي، آرزوهاي نهفته فردي و يا سركوب شدة اجتماعي را باز آفريند.
اينك بي مناسبت نيست اندكي هم از تأثير صنعت موسيقي گفته شود.
بعضي از هنرمندان خواسته اند هنرهاي زيبا را با هم مقايسه كنند و شدت تأثير يكي را بر ديگري بيان نمايند ( خصوصاً در تأثير شعر و موسيقي و اهميت يكي بر ديگري سخنها گفته اند ولي انگار تأثير موسيقي در عموم بيش از شعر است و اگر شعر با موسيقي توأم شود و اثرش به مراتب بيش از موسيقي تنها و شعر بي آهنگ است.
توجه خاص جوانان ايراني به موسيقي و شنيدن آهنگهاي بي محتوا كه متأسفانه بيشترين بخش موسيقي راديوئي و تلويزيوني ما را تشكيل مي دهند از طرفي و فراهم نمودن وسايل و موجباتي كه بتوان موسيقي حقيقي را به گوش مردم رسانيد از طرف ديگر مرا بر آن داشت كه وضع اين هنر را با روشي كه دانشته و تغييراتي كه به ندرت در آن راه يافته مورد تحقيق و بررسي قرار داده و نتايج آن را در اختيار خوانندگان علاقه مند به اين هنر قرار دهم.

بيان مسأله:
امروزه يكي از مهمترين يكي از مؤثرترين عوامل تفريحي و سرگرم كننده براي جوانان ايراني گوش دادن به موسيقي است. گرايشات مختلفي نسبت به انواع موسيقي در بين جوانان ايراني وجود دارد.
جوانان امروز، داستان گذشته موسيقي ما را نمي دانند زيرا در اين باره كتابي نوشته نشده است كه بخوانند. موسيقي ما در محيطي اختصاصي به وجود آمده كه چندان به مزاج اجتماع امروز نمي سازد. جوانان نغمه و آهنگي را طالبندكه به آن دل ببندند و سرگرم شوند. ولي چيزي را كه مي خواهند نمي جويند. پس دست به دامان موسيقي غربي مي شوند. اما چون در همه كس مايه كافي براي فهم آن نيز پيدا نمي شود به ساده ترين نوع آن كه همان جاز است دل خوش مي دارند.
نوازندگان و خوانندگان هم كه رگ خواب آنها را پيدا كرده اند آن سبك را به گوش ايشان مي رسانند و به اين ترتيب موسيقي ما را ضايع مي كنند.
آن چه كه يك شنونده موسيقي ـ شنونده اي كه خود موسيقيدان نيست ـ از موسيقي دريافت مي كند در واقع احساسي است تا تعقلي. با اين حال هرچه او دربارة روابط و تأثيرهاي متقابل موسيقائي، آگاهي همه جانبه تري كسب كند. اين آگاهيها او را بيشتر به دريافت اين هنر ياري خواهد رساند.
شايد بتوان گفت احساس شنونده غير موسيقيدان ولي آگاه بر اين روابط به تناسب آگاهيهاي او، نزديك تر به احساس موسيقي دانها و آفرينندة يك قطعة موسيقي كه او مي شنود خواهد بود.
هر چه جوانان ما، شناخت گسترده تري بر عوامل ساختاري موسيقي، مانند ملودي، ريتم، حركت و گونه هاي آن، تكرار و ….. به دست آورند، به رابطة ميان عوامل تشكيل دهندة موسيقي و احساسات خود بهتر پي خواهند برد و از موسيقي لذتي آگاهانه تر خواهند برد.
خصوصيت هر تجربه موسيقائي بستگي به توانائي ما در شنيدن دارد. اولين قدم در راه پيشرفت قابليت هنر گوش كردن اينست كه چگونه نيروي خود را در درك موسيقي متمركز كنيم.
انسان امروزي در وضع نا مساعدتري است زيرا تكنولوژي ما را از تمركز باز داشته است. دنياي اصوات الكترونيك، ما را در ارتباط با موسيقي، لحظه اي و آني بار آورده است.
اما سالن كنسرت جاي ديگري است، در آن جا همه چيز در خدمت گوش دادن به موسيقي است. جو رسمي وادارمان مي كند كه شش دانگ حواسمان به موسيقي باشد. چراغها خاموش مي شوند و گوشها آمادة گرفتن اصوات هستند.
گوش دادن اثر بخش به چيزي بيش از تمركز و توجه نياز دارد.
در ايران آنچه كه موسيقي مجاز نام گرفته است و بنا به تعريفي كه وزرارت ارشاد از آن مي كند: منعي در مورد نوع موسيقي و نوع ساختي آن وجود ندارد، تا آنجا كه پيامدهاي جسماني و رواني نداشته باشد.
بخش ديگر به خوانندگان اين نوع موسيقي ها باز مي گردد كه باعث جو سازي و ايجاد مشكلات ديگر نگردد. مشكل ديگري كه اين روزها در عرصة موسيقي در جامعه وجود دارد اينست كه چرا موسيقي براي جوانان محدود و بدون تنوع است؟ و آيا جوانان به موسيقي فرا خور سن و روحيه شان احتياجي ندارند؟
مي دانيم كه مشكل اساسي موسيقي ما محدود بودن دامنة خلاقيتي آن است. مهم ترين علت اين محدوديتي بدون ترديد فقدان يك تئوري مدوّن بر اساس موسيقي سنتي ماست.
بايد اقرار كرد كه اكثر موسيقي دانان شرقي در مقابل قدرت و به اصطلاح علمي بودن موسيقي غربي و يا تمدن ماشيني و مادي اروپا به كلي شخصيت خود را از دست داده و به تقليد از موسيقي غربي، به تحقير يا انكار موسيقي ملي خود كه اكثراً هم از آن بي اطلاعند دست زده اند.
جوانان منابعي سرشار از انرژي و خلاقيت هستند كه اگر فرصت ابراز آن را پيدا نكنند افسرده و خموده مي شوند. كارشناسان مي گويند كه سوق دادن دائمي جوانان به آرمانگرائي موسيقي گذشته و تنها فلسفة موسيقي باعث شده كه جوانان در محاصرة موسيقيهاي مبتذل قرار بگيرند.
حال به بررسي اين گرايشات درجوانان نسبت به موسيقي هاي مختلف مي پردازيم و با توجه به آنچه كه گفته شد علل موجدة آن را بررسي مي كني.

فهرست مطالب :
مقدمه
بيان مسأله
بيان اهداف
بيان فرضيات
مطالعه پيشينه
گفتگو با يك موسيقيدان
تعريف مفاهيم اساسي موسيقي
تعريف سبكهاي موسيقي
ابزار جمع آوري اطلاعات
روش تحقيق
معرفي جامعه
معرفي نمونه
تعاريف عملياتي
جدول زمانبندي و بودجه بندي